Osmaniye’nin Kadirli ilçesine bağlı Karakütük Köyü’nde tek başına yaşayan 71 yaşındaki Şerife Yılmaz, zorlu yaşam koşullarıyla mücadele ediyor. Elektriği ve düzgün bir sobası olmayan tek odalı evinde hayata tutunmaya çalışan Yılmaz, her gün açlık ve soğukla savaşıyor. Yalnız yaşayan Yılmaz, devletten ve hayırseverlerden destek bekliyor.
“Aç Kalıyorum, Donuyorum”
Eşini 15 yıl önce kaybeden Şerife Yılmaz, hayatta kalmak için her gün büyük bir mücadele veriyor. Aylık sadece 65 TL maaşı olan Yılmaz, bu parayla geçinmenin imkansızlığını anlatırken, “Olursa evde yemek yapıp yiyorum, olmazsa yatıyorum, aç kalıyorum. Donuyorum” diyor. Yılmaz, soğuk kış günlerinde ısınmak için bile odun bulamadığını söylüyor.
Çalı Çırpıyla Isınmaya Çalışıyor
Evinin sobasının eski ve kullanılmaz durumda olduğunu belirten Yılmaz, “Soba kötü bir soba, hiç iyi değil. Odun ne gezer, ocak ne gezer. Olandan çalı çırpı bulup yakıyorum” diyerek, çaresizliğini ifade ediyor. Yılmaz, bazen eline geçen çalılarla sobayı yakmaya çalışıyor, ancak bu yöntemle evin içini ısıtmak mümkün olmuyor.
Elektriksiz Bir Hayat: Fenerle Yaşamak
Şerife Yılmaz’ın evinde elektrik de yok. Geceleri bir el feneriyle aydınlanmaya çalışan Yılmaz, “El fenerim var, onunla uğraşıyorum, başka bir şey yok” diyerek, elektriksiz yaşamanın zorluklarını anlatıyor. Karanlıkta kalan evinde, günlük ihtiyaçlarını karşılamak bile büyük bir mücadele gerektiriyor.
Sağlık Sorunlarıyla Baş Etmeye Çalışıyor
Soğuk ve zorlu yaşam koşulları, Şerife Yılmaz’ın sağlığını da olumsuz etkiliyor. “Bu kolum çıkmış, ayağım birbirine dolaşarak düştüm” diyen Yılmaz, fiziksel sorunlarıyla da baş etmeye çalışıyor. Ancak, sağlık sorunlarına rağmen, hayatta kalmak için mücadelesini sürdürüyor.
“Eşim Öldü, Tek Başımayım”
Yılmaz, eşini kaybettikten sonra baba yurdunda tek başına kaldığını belirtiyor. “Eşim öldü, baba yurdumda tek başımayım” diyerek yalnızlığını ifade eden Yılmaz, köydeki diğer insanlardan da yeterli desteği göremediğini söylüyor.
Şerife Yılmaz’ın Sesi Duyulmalı!
Şerife Yılmaz’ın yaşadığı bu zorlu koşullar, devletin ve hayırseverlerin dikkatini bekliyor. Elektriksiz, sobasız ve yalnız bir hayat süren Yılmaz’ın sesinin duyulması, ona umut olabilir. Yılmaz gibi ihtiyaç sahiplerine ulaşmak ve onların yaşam koşullarını iyileştirmek, toplumsal dayanışmanın bir gereği olarak öne çıkıyor.
Yardım Eli Uzatılmalı
Şerife Yılmaz’ın hikayesi, birçok ihtiyaç sahibi insanın yaşadığı zorlukların sadece bir örneği. Onun gibi insanlara yardım eli uzatmak, hem insani bir sorumluluk hem de toplumsal bir görevdir. Yılmaz’ın sesine kulak verilmesi ve ona destek olunması, umut dolu bir gelecek için atılacak ilk adım olacaktır.
