Kurmanci lehçesi ile söylenen sevdiğim bir ifadedir; Ez Te Pır Hezdıkım. Sevmenin tüm dil ve lehçelerde itibarı olduğunu düşünüyorum. Sevgi insan dışındaki tüm bitki ve hayvanları da sevmekle amacına ulaşır. İnsanın kendisinden başkasını da seviyorum demesi güzel bir davranıştır. Bizler birbirimizin içine giremeyiz, sevginin derecesini bilemeyiz. Ama her insanın sevgi temalı ifadelerinden olumlu bir sonuç çıkması gerekmez mi? Bir ailede herkes (karı-koca-eş-amca-dayı) birbirini seviyorsa orada düzen ve huzur vardır. Ama sonuçlar sevginin yerleşmediğini gösteriyorsa içimizden çıkan sevginin yönünü biz tayin ediyoruz demektir. Yani sevgi bir kontör gibi telefoncudan ya da bir kredi gibi bankadan dağıtılan bir kavrama dönüşüyor. Bu bütün dillerde karşılığı olan sevgiyi belli bir yerde hapsediyor.
Bir tebessüm edebilmenin, bir merhaba demenin, bir insanın elini sıkmanın ne kadar güzel olduğunu öğrendik. Uçurumdan düşerken bir insana el verme duygusu taşıyorsa yüreğimiz bir insanı kurtardık demektir. Salıver gitsin diyorsa yüreğimiz kendimizi ve salıverdiğimiz kimseyi kaybettik demektir. Bütün hayatımızın temeli sevgidir; sevgi olmadan ne bir ibadet ne bir cemiyet, ne de bir muhabbet olur. Amaçlara insanların rızasını almadan yürüyorsak, sevginin yerleşmesi için çalışmıyorsak kendimiz için çalışıyoruz demektir. Bir şiirle yazımı sonlandırıyorum,
ŞARK KÖŞESİ
Muş Ovası’nda açtım;
Bir sabah gözlerimi.
Van Gölü’ne uçtum,
Beyaz bir kelebek gibi.
Gevaş’a bakar,
Akdamar kilisesi.
İçinde yaşanmış,
Hıristiyanlık adetleri.
Zap suyu akıtır
Hakkâri’ nin derdini.
Çaldıran yolunda duyulur,
Muradiye şelalesi.
Tendürek söyler
Ağrı Dağı’nın çilesini.
Doğu Beyazıt’ta kara dönüşür,
Iğdır’ın zemherisi.
Taşlıçay’ da ağladım,
Murat Nehri misali.
Çifte minareden inler
Erzurum erenleri.
Gezdim ülkemin
Tüm şark köşelerini.
Sevgi gördüm,
Yaşamadım gayrisini.
Ben Allah dedim,
İncitmedim hiçbirini,
Hem şehri sayarım
Şark memleketlerine kendimi.
ELİEYİOĞLU, Hakan
19.01.2013-Saat: 23.15
