İçinde ve de dışında olan kendindeki her şeyi yıkarak kendisini yaratmaya çıkmış olan bir Devrimci Dervişin seyir defterinde; strateji yoktur. 

Dergahlar yıkmaya çıkmış olan Derviş, oldukça zeki ama olanca da akılsızdır.

Bu yüzden ömrü şah damarından kesilmeye mahkum, kendisi de  ölüme kafa tutacak kadar Serseridir!

Bu yüzden ibadetlerde adı Deccal geçer, marşların saklı bir yerinde zulümden önce susturulması bağırılır...

Ve de hiçbir ahmak şoven onu sevmez. Dervişin seyir defterinde; stratejisi yoktur. 




Çok az insan 'kendileşmeye' gitmektedir.

Kişinin doğasına olan yolculuğunun şekli bir nevi dervişliktir ve birçok hikaye içinde en baş tacı olanı da  Yol ve Yolculuk Hikayeleridir.

Devrimci Dervişler baş tacı hikayelerde yaşarlar.



Ve çok fazla insan ise; hükümdardır.

Kendileşen insan soyunurken, hükümdarların her biri kendi çapında birer kudurgan işgalcidir!

Her yerde olan hükümdar seslerinin postalımsı gürültüsü; sağırlık-körlük ve de hercai duyumsuzluk yaratmaktadır.

Bütün dünya git gide daha da engelli bir arazi olmaya sürükleniyor ve bunun tek sorumlusu; insanın içindeki hükümdardır!



Gava dîrok hûkmên xwe winda dikin, rihma rastî-dayika Sirrê tê xûyanê.

Ew dayik; çîrok in!

Yên bi çîrokan bawer nakin, ewana ev kesin ku bi dîrokên derew xwe pêçandine... 

bi vî awayî jî dengê bê hêzan  tê  fetisandinê... 

Gewezetî hûkimdarê zemanê ye,

çîrok ji însan dûr in,

wekî 'xwebûnê' dûr in!

'Tiştin ku bixwe nînin'  li meydanê girtine.

Mîrê qesrê çîrok e...
û qesr bê çîrok e... Li dewsa wî, dîrokê derew heye...